Job Sparing, jedna z elastycznych form zatrudniania, polega na podzieleniu jednego stanowiska pracy między kilku wykonawców. Otrzymują oni wynagrodzenie proporcjonalne do wykonanego zadania. Jest to sposób na przetrwanie w okresie słabej koniunktury, ponieważ umożliwia pracodawcy zatrzymanie doświadczonego personelu, a pracownik nie traci zatrudnienia.

Idea ta narodziła się w Wielkiej Brytanii, obecnie funkcjonuje z powodzeniem w Europie. Określona liczba osób dzieli między siebie obowiązki, urlopy, wszelkiego rodzaju świadczenia oraz wynagrodzenie. Pracodawca ponosi koszty utrzymania jednego etatu, dostając w zamian pracę, wiedzę i doświadczenie dwóch lub większej liczby osób. Zaletą takiej formy pracy jest fakt, że pracownicy ustalają między sobą godziny pracy i podział obowiązków, co jest szansą dla osób, które w innych okolicznościach w ogóle nie mogłyby pracować. Jest to dobre rozwiązanie dla matek, wychowujących małe dzieci, absolwentów zaczynających pracę, albo dla emerytów, także dla studentów i wszystkich innych osób, które z różnych przyczyn nie mogą, lub nie chcą, pracować w pełnym wymiarze czasu pracy. Podział obowiązków daje możliwość dostosowania ich do własnych umiejętności, a nawet zamiłowań. Zarobki są oczywiście niższe, niż na pełnym etacie, ale czasem ważniejszy jest kontakt z zawodem, innymi ludźmi, potrzeba wychodzenia z domu w określonym celu. Dla pracodawcy oznacza to przede wszystkim niższe koszty. Pracownicy odpowiadają za rezultat wykonywanej pracy. Nie ma problemu absencji. Pracodawca ma gwarancję, że jeśli jeden z pracowników zachoruje, drugi dopilnuje wykonania zadania. Utrzymując jeden etat pracodawca ma możliwość wykorzystania kompetencji i pomysłów wielu pracowników. Job Sparing stwarza też możliwość zatrzymania w firmie wartościowych pracowników, gdy sytuacja firmy poprawi się i będą mogli przejść na cały etat. Jest to również możliwość wypróbowania pracownika przed decyzją o zatrudnieniu na pełnym etacie.

Największą korzyścią dla pracowników zatrudnionych w takiej formie, jest przede wszystkim możliwość kontynuacji pracy i zarabiania na swoje utrzymanie, choć w ograniczonym zakresie. Stres jest mniejszy, pracownik sam może ustalić czas pracy zgodnie ze swoimi potrzebami.

Natomiast pracodawca musi wziąć pod uwagę, że tworzenie pary czy grupy osób, które będą się dzielić pracą, może się wiązać z pewnymi trudnościami. Przede wszystkim powinny to być osoby odpowiedzialne. Muszą umieć współpracować, powinny być zorientowane na dobry efekt swojej pracy. Takie osoby będą musiały sobie zaufać, więc powinny się lubić, odpowiadać sobie. Dobrze by było gdyby miały różne doświadczenie i umiejętności tak, aby mogły się uzupełniać i nawzajem uczyć od siebie. Brak bezpośredniego nadzoru i kontroli nad pracownikami może również stworzyć problem w momencie kiedy któryś z nich postanowi odejść. Pracodawca może mieć również trudność z ustaleniem jasnego podziału obowiązków. Dlatego też powinien skupić się na przygotowaniu grafiku razem z pracownikami, tak aby podział był jasny i sprawiedliwy. Powinien również ustalić sposoby przejmowania obowiązków w krytycznych momentach przez inne osoby w grupie czy parze.

Choć taka forma zatrudnienia jest popularna w Europie, w Polsce stosują ją nieliczni pracodawcy. Brak jest uregulowań prawnych, wprowadzających pojęcie Job Sparingu, choć może ona być stosowania jako praca w niepełnym wymiarze godzin. Można przewidywać, że sytuacja rynkowa wymusi większe zainteresowanie elastycznymi formami zatrudnienia. Są one wspierane przez liczne programy Unii Europejskiej.