Załamanie siatki czasoprzestrzennej. Wydaje się być abstrakcyjnym pojęciem jedynie dla tęgich głów? Nic bardziej mylnego. Postanowiłem pomóc Wam, drodzy userzy w zapoznaniu się z owym, na pozór ciężkim, tematem w związku z tematyka naszego forum. Dlaczego? Bo czasami "dobrze wiedzieć" coś ponad przeciętną - nie za dużo by nie wyjść na jajogłowego, i nie za mało, by nie uzyskać efektu… hm… odwrotnego.
"I co niby jest takiego fascynującego w tej całej fizyce?" - być może zapytacie. Otóż przyznam się bez bicia - orłem nie jestem, a z każdego testu podczas dwuletniej nauki fizyki w szkole ponad gimnazjalnej miewałem pały. Jaki więc ze mnie autorytet? Oczywiście żaden. Ale nie o takiej fizyce będziemy dziś mówić moi drodzy. Nie o wzorach, pędach i sile kinetycznej dzisiaj sobie powiemy, o nie. My dziś będziemy teoretyzować, marzyć i tworzyć światy. Ale tak jak legendy powstają na minimalnej nawet wiedzy zasłyszanej z plot, tak i my winniśmy posiadać jakiekolwiek teoretyczne zaplecze. Zapraszam zatem do mojego świata... :)

Na początek wysuńmy główne pytania by odpowiadając sobie na nie, przyswoić omawiany temat:
„Co to jest siatka? Co to jest czasoprzestrzeń? Co to jest przestrzeń? Na czym polega załamanie i skąd o nim wiemy?”
Otóż siatką nazywamy graficzne przedstawienie przestrzeni kosmicznej ułatwiające wizualizację i działające na wyobraźnię.
 

Oto przykład - zakrzywienie nie-materii wywołane grawitacją materii.

A co mamy na myśli mówiąc o „czasoprzestrzeni”? Naukowcy terminem tym określają zbiór zdarzeń zlokalizowanych w przestrzeni i czasie, wyposażony w strukturę afiniczną (można powiedzieć, że nie ma początku, każdy punkt na płaszczyźnie lub prostej może być hipotetyczna przyczyną) i metryczną o określonej postaci, w zależności od analizowanego modelu fizycznej czasoprzestrzeni. Łopatologicznie: Czasoprzestrzeń określa różne sytuacje, które miały miejsce w określonym miejscu i czasie na danej płaszczyźnie lub w linii prostej. Natomiast przestrzeń to nic innego jak ramy, w których można zdefiniować odległości pomiędzy obiektami lub punktami.

Dobrze, uważam, że po przybliżeniu sobie tych podstawowych informacji możemy przejść do sedna sprawy: Co to jest załamanie siatki czasoprzestrzennej? W jaki w ogóle sposób może ona się załamywać skoro wyraźnie powiedzieliśmy, że jest jedynie imaginacją na potrzeby teoretyczne? Owszem, jest to jedynie wizualizacja, ale przedstawiać ma obraz realnych zjawisk niedostrzegalnych żadnym okiem. Pamiętamy powyższy rysunek? Wyraźnie w nim widzimy, że linie siatki uległy swoistemu zniekształceniu wskutek ingerencji z zewnątrz. Ingerencji nienaturalnej, która nie powinna mieć miejsca. Doszło do tego na wskutek przeważenia siły grawitacji owego kulistego obiektu (np. gwiazdy lub planety) nas siłami potęgującego się czasu i przestrzeni. Nie możliwe? A jednak. Wiemy o tym, m.in. z ogólnej teorii względności opublikowanej w 1916r. przez niemieckiego astrofizyka i teoretyka Alberta Einsteina [Traktuje ona m.in. o koncepcji czasu, przestrzeni, geometrii czasoprzestrzeni, związków masy "bezwładnej" i "grawitacyjnej" (bezwładna występuje w zasadach dynamiki Newtona, a grawitacyjna - w prawie powszechnego ciążenia) jak również spostrzeżenia dotyczące równoważności grawitacji i sił bezwładności.].

Co może wynikać z takiego załamania? Wyobraźmy sobie, że wszystko we wszechświecie pozostaje w ruchu, większym, gigantycznym, lub zupełnie molekularnym. Każde ciało, materia i zjawisko porusza się po sobie ustalonym torze na określonej PŁASZCZYŹNIE. Kolejna rzecz „niemożliwa”? Powiecie zaraz: „A światło? Rozchodzi się gdzie chce i kiedy chce”. Owszem, ale tu właśnie wchodzi w grę siatka czasoprzestrzenna. Czasoprzestrzeń jest bowiem wszędzie tam gdzie… czas i przestrzeń. Czyli… ? WSZĘDZIE. A więc i światło porusza się po…? Tak, po siatce. Co więc się stanie gdy na drodze rozpędzonego światła stanie zakrzywienie? ŚWIATŁO RÓWNIERZ ZAKRZYWI SWÓJ TOR. Nie do uwierzenia? Uwierzcie. Wynikiem takich anomalii nierzadko jest nawet zawrócenie wiązki fotonów w kierunku źródła.

No, na dziś to tyle, bo jak zapewne się domyślasz, drogi czytelniku, temat ogólnej teorii względności czy nawet samych siatek jest niesłychanie rozległy. Następnym razem obiecuję opowiedzieć jak wskutek załamania się siatki w dwóch miejscach dochodzi to stworzenia… czarnej dziury ;]

Mateusz Opera Polcyn